51. Ο εξορκισμός της Γαλάζιας Λίμνης

Ο Tομ Kρουζ μπορει να πρωταγωνίστησε στο κοκτέιλ με τεράστια επιτυχία στην προ Τουίτερ εποχή των λατρεμένων 80ς... αλλά η ουρά του μοναδικού κόκορα(κοκ-τέηλ) της Πίκρας είχε καταφέρει πολλά περισσότερα και από το γαμόχορτο του Βάγγου για πολλές Πικραμένες ύπαρξεις.

Γιατί μπορεί η Τσάρλοτ να ετοίμαζε ανέμελη για τους κινδύνους που ελόχευαν από τις ντιαρ τσάιλν-χουντ φριεντς, Μουζάκα Μπέργκερ (αγαπημένη ελληνοαμερικανική συνταγή).... μπατ το κακό καραδοκούσε λίγα κοτέτσια πιο πέρα; στη ροζ βίλλα της Μάνθας.

Πίσω από το φαινομενικά φιλειρηνικό κακόγουστο σπίτι, κεκλεισμένων των θυρών η Μπίλλιω, η Κόρη, η Μερέντα κ η Μάνθα βρισκόντουσαν σε έκσταση, καταβροχθίζοντας πατατάκια, πάνω από ένα καζάνι όπου σιγόβραζε ένας κόκορας κρασάτος και η θαυματουργή ουρά του...


Η μία μετά την άλλη επαναλλαμβαναν γυρω από το τσουκάλι:

Από όλα τα αρσενικά, μηδένα μη σου κάτσει

κι όπου κι να βρεθεις η αγαμία να σι ταράξει.

Πολλά κοτέτσια, πόλεις, χωριά και χώρες πιο πέρα ο γιος της δημαρχέσας καθισμένος στην καρέκλα του ψυχαναλυτή του διηγόταν την τραυμάτική παιδική του ηλικία, στιγματισμένη από ομαδικούς βιασμούς απο τις συνχωριανές του. 

Ο μίστερ Φρόινταγουεη συμπλήρωνε με όση συμπάθεια του προσέφεραν οι 70 λίρες την ώρα "οου γιες ντιαρ", "τελ μι μόουρ ντιαρ",  "οου ντίαρ δατ ιζ άμπζολουτελι χόριμπλ!" ένω από μέσα του οργίαζαν οι σεξουαλικές φαντασιώσεις του για γκρικ χόρνυ βίλλατζ τσικς...