13. Γκααααν γκααααννννν

Την ιδια παντα στιγμη, ο Γιαγκουλας ειχε μια μικρη φαγουρα, εκει χαμηλα. "Μωρ'τιν'τουτο παλι;" Αναρωτιοταν τι στην ευχη του συνεβαινε. Πλυθηκε και ξαναπλυθηκε, αλλα τωρα αρχιζε να τον τσουζει! Αρχισε να σκεφτεται οτι ισως δεν θα'πρεπε να κανει αυτα που εκανε στη μακαριτισσα την Κυρα-Γιωργαινα. Λεβεντογυναικα ομως, παρ'ολο που τα χε τιναξει κανα 5ωρο, οταν του τη φερανε, ητανε ροδαλη ροδαλη. Οποιοσδηποτε θα κολαζοταν. Α, οχι! Η Γιωργαινα, το'ξερε ολο το χωριο, οτι ηταν τιμια γυναικα, νοικοκυρα, δεν γνωρισε αλλο τσουτσουνι περα του κυρ Γιωργη. Τουλαχιστον εν ζωη. Η Μανθα, παλι, της οποιας της τον σφυριζε αραια και που, δεν υπηρχε καποιος αλλος για να την "βολεψει", εκτος κι αν εβγαινε γυροβολια εξω απο την Πικρα. Και απο την προ-προηγουμενη φορα μεχρι την τελευταια, ηταν σιγουρος πως δεν ειχε παει με αλλον. Επρεπε να παει να τη βρει! Ειναι βλεπεις και η φαρμακοτριφτρα του χωριου, τι αλλο να αποκαμει ο δολιος; Καβαλησε το σκουτερ (το οποιο το ειχε διακοσμησει γκοθικ, ξερει και ν'αυτοσαρκαζεται) και ανηφορισε για την πλατεια. Οπως πλησιαζε, τι να δει; Ολα τα τσουπια μαζεμενα! Και ποια ειναι η τσουπα καταγης; Ε οχι! Αποκλειεται! Αισθανθηκε την καρδια του να χτυπαει σαν ζουρλαμενη. Μια κραυγη βγηκε απο το στομα του: " Τασουλα μ'! "