22. Κρουαζιέρα θα σι πάου

O e-Κάρος γύρισε το κεφάλι του ενοχλημένος για να δει σε ποιόν (ποιά καλύτερα) ανήκε το νύχι που του έσκαβε αισθαντικά το σβέρκο.

Αντίκρυσε μια φάτσα οικεία, την οποία όμως δεν μπορούσε να κατατάξει ότι ανήκε σε κάποιο γνωστό του πρόσωπο.

-Ποιά ισι σι;
- Να σι πω... Δε φτάνει που μου μ ‘έχεις κάνει ιγκνόουρ 7 φορές τον τελευταίο μήνα, δε θυμάσαι και τη μάπα μ’ τώρα; Μέχρι το Μεγάλο Χωριό πήγα για να βρω φωτογράφο και να φτιάξω φωτογραφία για το προφάιλ μου! Είπε με παράπονο η Μπίλιω.
-Ωραία. Και τι θες από μένα τώρα;
-Έλα βρε καμάρι μ’. ... Τόσες φορές στο έχω γράψει.... Να μωρέ.... Ουνειρεύομι να πάμι ένα ταξιδάκι μόνοι μας μέχρι την Άνω Μπήχταινα, ξέρεις εκεί που φτιάξαν το χιονοδρομικό και κάνουν (ξε)σκί και έχει τον ξενώνα μι το τζακούζ’. Πάμι σι λέου και τα πληρώνω όλα εγώ για πάρτη σου π’τσαρά μου!
-Τι λες ωρή; Και τι θα κάνω εγώ μαζί σου στο τζακούζι; Ξεχνάς ότι σε τρεις μήνες παντρεύομαι την Κωνστάντω;

Πράγματι, ο e-Κάρος σε λίγο καιρό θα παντρευόταν την κόρη του Αφεντικού του και τα σχέδιά του να γίνει ο κλήρονόμος μιας διαβαλκανικής επιχείρησης θα γίνονταν πραγματικότητα. Σηκώθηκε από το τραπέζι, άφησε ένα δεκάευρο για τα κοψίδια που έφαγε (τον καφέ του τον είχαν κεράσει οι 4 λιγούρες απέναντί του), καβάλισε την εντούρο του τραβώντας το γκάζι διακεκομένα τρεις φορές και έφυγε για να παραδώσει την παραγγελία που είχε στο επόμενο χωριό.